Het re-integratietraject vereist dat beide partijen het eens zijn met de taak die voor handen is. Een succesvolle terugkeer naar het werk vergt inspanning van werknemer en werkgever. De duur van een burn-out verschilt per individu. Gemiddeld pakken mensen met een burn-out na 55 tot 100 dagen langzaam de draad weer oppakken.
Communicatie
De eerste stap is altijd communicatie. De meeste managers houden contact tijdens de afwezigheid van de werknemer via e-mail of telefoon. Wanneer de werknemer bereid is, is het belangrijk om een ontmoeting te plannen. Deze ontmoeting wordt gebruikt om op een luchtige manier te bespreken hoe de situatie nu is en om voorzichtig in gesprek te gaan over de terugkeer.
De huidige stand van zaken
De belangrijkste, primaire vraag in het gesprek moet zijn “Hoe gaat het op dit moment met je?”. Mensen die last hebben of hebben gehad van een burn-out houden vaak langdurige klachten. Vermoeidheid, prikkelbaarheid en concentratieproblemen kunnen lang aanhouden. Het is voor iedereen belangrijk dat alle partijen weten waar ze aan toe zijn. Zo kunnen eventuele onderliggende zorgen, problemen of angsten in relatie tot werk echt naar voren komen.
Hoe lang duurt het herstel na een burn-out?
Reïntegratie na psychisch verzuim door een burn-out moet goed worden aangepakt, omdat anders de kans op langdurige arbeidsongeschiktheid groot is. Ervan uitgaande dat er geen andere psychische of psychiatrische problemen aan de burn-out ten grondslag liggen en dat adequate behandeling van de burn-out parallel aan de re-integratie plaatsvindt, hoeft re-integratie na burn-out niet lang te duren. In principe – als de re-integratie goed wordt aangepakt – kan de werknemer na drie maanden zijn werkzaamheden weer redelijk oppakken naar duurzaam herstel. We hebben het hier dus over een stadium na verzuimpreventie, als het verzuim al heeft plaatsgevonden.
Als een burn-out wordt veroorzaakt door een ander psychisch probleem, kan re-integratie na burn-out nog wel plaatsvinden, maar kan re-integratie langer duren dan drie maanden. Parallel aan de reïntegratie moet immers een adequate behandeling van de andere psychische problematiek plaatsvinden.
Helaas leert de praktijk dat re-integratie na burn-out vaak niet goed wordt opgepakt, waardoor veel werknemers – ondanks adequate behandeling vanuit het behandelcircuit – een jaar of langer arbeidsongeschikt zijn als gevolg van een burn-out. Dat wil je natuurlijk voorkomen.
Wat zijn de symptomen van overspannen?
Nu we het hebben gehad over het herstel na een burn-out moeten we ook niet voorbijgaan aan de vraag wat eigenlijk de symptomen zijn van overspannenheid, of een burn-out. We kunnen de symptomen verdelen in fysieke symptomen en emotionele symptomen.
Fysiek:
- Je voelt je meestal moe en uitgeput.
- Verminderde immuniteit, frequenter ziek.
- Frequente hoofdpijn of spierpijn.
- Verandering in eetlust of slaapgewoonten.
Emotioneel:
- Gevoel van mislukking en zelftwijfel.
- Gevoel van hulpeloosheid, opgesloten zijn en verslagen zijn.
- Onthechting, je alleen voelen in de wereld.
- Verlies van motivatie.
- Steeds cynischer en negatiever worden.
- Verminderde tevredenheid en gevoel van vervulling.
Het verschil tussen stress en burn-out
Burn-out kan het gevolg zijn van niet aflatende stress, maar is niet hetzelfde als te veel stress. Stress betekent over het algemeen te veel druk die lichamelijk en geestelijk te veel van je vraagt. Toch kunnen gestresste mensen zich nog steeds voorstellen dat als ze alles maar onder controle krijgen, ze zich beter gaan voelen. Stress coaching van DKP kan hierbij helpen.
Bij een Burn-out is dat anders. Opgebrand zijn betekent dat je je leeg en mentaal uitgeput voelt, verstoken van motivatie, en het doet je niks meer. Mensen met een burn-out zien vaak geen hoop op positieve verandering in hun situatie. Als overmatige stress aanvoelt alsof je verdrinkt in verantwoordelijkheden, dan is een burn-out een gevoel van helemaal opgedroogd zijn. En hoewel je je er meestal van bewust bent dat je veel stress hebt, merk je burn-out niet altijd op als het gebeurt.