Oplossingsgerichte gespreksvoering heeft het focus vooral op de directe oplossing van de klacht. Het ontstaan en de diagnose van de klacht is duidelijk minder relevant dan de spoedige oplossing ervan.
Oplossingsgerichte gespreksvoering verschilt wezenlijk van de doorgaans gehanteerde (probleemgerichte) gespreksvoering. Door het uitdiepen van het probleem, kan er een vicieuze cirkel ontstaan met een steeds groter wordend probleem.
Kenmerkende uitspraken bij oplossingsgerichte gespreksvoering
- ‘Bij oplossingsgerichte therapie worden problemen als uitdagingen gezien.’
- ‘De cliënt is de expert’
- ‘Wat niet stuk is, hoef je niet te repareren’
- ‘Als iets werkt, ga ermee door’
- ‘Als iets niet werkt, doe dan iets anders’
- ‘Het oplossingsgerichte model is gericht op het beschrijven van uitzonderingen op de regel van het probleem, die de cliënt vaak over het hoofd ziet. Problemen houden zich in stand, alleen al omdat de cliënt denkt of zegt dat de problemen’ altijd optreden’.
- De oplossingsgerichte professional heeft juist oog voor de uitzonderingen. De interventies zijn erop gericht de cliënt te helpen de aandacht te verleggen naar juist die momenten waarop het anders is, waardoor oplossingen mogelijk zijn’ Ofwel: ‘differences which make a difference’ (de Shazer; 1985)
Zie hieronder de video van Fredrike Bannink
Stellen van een diagnose is overbodig
De sfeer wordt beladen met problemen, waardoor het gevaar dreigt dat de oplossing steeds verder uit het zicht raakt er ook de hoop op verbetering zal afnemen. Het stellen van een diagnose wordt dan ook als onbelangrijk beschouwd;
Exploratie en analyses van de factoren die een probleem veroorzaken of in stand houden zorgen niet automatisch voor verbetering van dat probleem. Daarmee is oplossingsgerichte therapie een diagnose overstijgende behandelmethode.
Ook voorlichting over het ziektebeeld is niet belangrijk, tenzij de cliënt daar om vraagt. Dan zal de oplossingsgerichte therapeut altijd eerst nog vragen:’ Hoe zal voorlichting over je ziektebeeld jou helpen je doel te bereiken?’
Bron: Handboek oplossingsgerichte gespreksvoering. Fredrike Bannink